Wymiana drzwi wewnętrznych

Czego dowiesz się z artykułu?

• Jaki zakres prac obejmuje wymiana drzwi wewnętrznych?
• Jak dobrać nowe skrzydło i ościeżnicę?
• Oklejenie starej ościeżnicy - czy to się opłaca?
• Czy warto pomyśleć o nakładcę na starą ościeżnicę metalową?
• Jak wygląda demontaż starej ościeżnicy?
• Jakie są ogólne zasady montażu ościeżnicy?
• Na co zwrócić uwagę podczas montażu ościeżnicy?

Wymiana drzwi wewnętrznych - zakres prac

Decydując się na wymianę drzwi wewnętrznych, musimy najpierw ustalić, czy wystarczy osadzić jedynie nowe skrzydło drzwiowe, czy też konieczna będzie wymiana ościeżnicy albo jej obudowanie. Zależy to od stanu i rodzaju futryny, która ma mieć znormalizowane wymiary, rozstaw i rodzaj zawiasów oraz odpowiednią lokalizację zaczepu pod rygiel - gdy zamierzamy wymienić jedynie skrzydło.

W zasadzie wszystkie fabryczne ościeżnice wyprodukowane po 1980 r. powinny spełniać te wymagania, a problem pojawia się głównie wtedy, kiedy mamy ramy starsze lub wykonywane na zamówienie. Ewentualnie, gdy chcemy założyć skrzydło bezprzylgowe, bądź z krytymi zawiasami. Do rozważenia pozostaje jeszcze kwestia estetyki starej ramy. Jeśli nie chcemy jej wymieniać, możemy ją okleić folią drewnopodobną lub osadzić na metalowej ościeżnicy nakładaną futrynę maskującą.

Nowa futryna będzie niezbędna wtedy, gdy stara nie pasuje do nowych, znormalizowanych skrzydeł, chcemy zmienić szerokość przejścia lub zamontować drzwi łamane albo przesuwne.

Dobór skrzydła i ościeżnicy

Dopasowując nowe skrzydło do starej ramy, nie zawsze będziemy mogli wybrać model, który najbardziej nam odpowiada. Z reguły musimy zrezygnować z montażu skrzydła bezprzylgowego oraz z wyposażenia go w zawiasy kryte. Pewne problemy może stwarzać dobranie pożądanego obramowania otworu drzwiowego, zwłaszcza przy dużej szerokości muru.

Może cię zainteresować

Jak i czym przeprowadzić prace rozbiórkowe przy remontach i modernizacji domu? Czy aluminium można kleić? Jaka farba na zacieki po zalaniu? Profesjonalny system renowacyjny do usuwania wilgoci i pleśni z Twojego domu Jak nie stresować się w czasie budowy? Wymiana okien za grosze. Tak uzyskasz dofinansowanie Zabudowa z płyt gipsowo-kartonowych. Praktyczne porady Jakie płyty, profile i akcesoria będą potrzebne do zabudowy poddasza? Wnętrza w duchu glamour z farbami Tikkurila Jak urządzić sypialnię na poddaszu? Jak urządzić wnętrza w stylu loftowym?

Zobacz więcej Zwiń

Drzwi przylgowe

Drzwi bezprzylgowe

Natomiast wybór modeli drzwi, gdy zmieniamy również ościeżnice, jest praktycznie nieograniczony. Uwagę trzeba zwrócić jedynie na właściwy kierunek ich otwierania i możliwość korekty wysokości - gdy otwór w ścianie jest nieco niższy, niż znormalizowana wysokość ościeża. W przypadku montażu ościeżnicy stałej grubość muru nie ma znaczenia, natomiast gdy decydujemy się na ościeżnicę regulowaną, musimy dobrać przy zakupie taką jej szerokość, aby mieściła się w zakresie przewidzianej dla niej regulacji (najczęściej 2 cm).

Zakres regulacji grubości ościeżnicy

Sprawdźmy kierunek otwierania drzwi, określany jako lewy lub prawy. Stojąc po stronie, na którą się otwierają, popatrzmy na zawiasy. Jeśli są po lewej stronie - drzwi są lewe, jeśli po prawej - prawe. Pamiętajmy, że drzwi licowane są z powierzchnią ściany od strony zawiasów, gdyż tylko wtedy można zapewnić pełne ich otwarcie i szansę zdjęcia z typowych zawiasów walcowych (zewnętrznych).

Kierunki otwierania drzwi

Wymiana drzwi wewnętrznych - oklejenie starej ościeżnicy

To najtańszy sposób na jej odnowienie, a przy starannym przygotowaniu podłoża i naklejaniu uzyskamy wygląd praktycznie nieodbiegający od nowej ościeżnicy. Koszt materiałów nie powinien przekroczyć 30-50 zł, co w porównaniu z wymianą ościeżnicy - wybierając nawet z tych tańszych modeli - daje istotne oszczędności. 

Oczywiście ościeżnica nie może być odkształcona, krzywo zamontowana, a zawiasy muszą być dobrze osadzone. Do okleinowania służy folia samoprzylepna, dostępna w wielu drewnopodobnych wzorach. Dzięki temu łatwo dopasować ją do kolorystyki nowego skrzydła drzwiowego. Do oklejenia powinna wystarczyć jedna rolka folii o szerokości 45 cm i długości ponad 3 m.

Przygotowanie podłoża pod okleinę jest dość pracochłonne. Powierzchnia starej ościeżnicy ma być gładka, odpylona i odtłuszczona, a wszelkie nierówności trzeba zaszpachlować lub zeszlifować. W praktyce wymaga to przetarcia drobnoziarnistym papierem ściernym wszystkich boków ramy; należy przy tym zwrócić uwagę na wygładzenie zaokrągleń wewnętrznych i zewnętrznych.

Do uzupełnienia ubytków doskonale nadaje się szpachlówka samochodowa (do napraw karoserii), łatwa do nakładania i szlifowania, a przy tym szybko twardniejąca. Po dokładnym odpyleniu wilgotną szmatką i odtłuszczeniu, np. benzyną ekstrakcyjną, można przystąpić do oklejania.

Pracę najlepiej prowadzić w dwie osoby, gdyż samemu trudno będzie precyzyjnie utrzymać właściwy kierunek przyklejania na długiej, profilowanej i wąskiej powierzchni.

Folia od strony klejącej zabezpieczona jest papierem, który sukcesywnie, w miarę postępu oklejania, się odrywa. Przycięty na szerokość rozwiniętej powierzchni ościeżnicy (ok. 20 cm), pasek folii przyklejamy (po skośnym oderwaniu fragmentu papieru) na górze, utrzymując pionowe ułożenie folii.

Następnie - przy pomocy plastikowej szpachelki - równomiernie dociskamy okleinę ruchem poziomym, dbając o dokładne ułożenie się folii w zagłębieniach.

Odrywając kolejne odcinki papieru ochronnego, w ten sam sposób postępujemy na całej długości ościeżnicy. Jeśli pod folią pojawią się pęcherze powietrza, możemy je usunąć (wycisnąć) po nakłuciu igłą. Dodatkowy efekt dekoracyjny uzyskamy przyklejając wokół ramy opaskę z okleinowanej listwy MDF lub ćwierćwałków wykorzystywanych jako maskownice osadzenia ościeżnic nieregulowanych.

Nakładka na ościeżnicy metalowej

Chcąc uzyskać elegancką oprawę nowych drzwi możemy na metalowej ramie zamocować nakładkę maskującą o takim samym wzorze jak skrzydło. Przy jej zakupie należy zwrócić uwagę na kierunek otwierania oraz minimalną rzeczywistą szerokość w świetle starej ościeżnicy na całej jej wysokości.

Nakładki maskujące zmniejszają szerokość przejścia o ok. 3 cm, a także wysuwają płaszczyznę drzwi o ok. 5 cm od lica ściany po stronie zawiasów. Nakładkę, po odkręceniu lub odcięciu starych zawiasów, osadza się na metalowej ramie przy pomocy pianki montażowej lub przykręca (zależnie od zaleceń producenta). Po stwardnieniu pianki i przymocowaniu listew maskujących, przeprowadza się regulację zawiasów i nowe drzwi są gotowe do użytkowania.

Trzeba też dobrać odpowiedni szyld pod klamką, gdyż zbyt szeroki może powodować ocieranie o bok zwężonej ościeżnicy.

Nakładka na stalową ościeżnicę

Wymiana ościeżnicy

Demontaż starej ościeżnicy będzie konieczny, gdy ma ona nietypowe wymiary lub chcemy poszerzyć otwór drzwiowy. Usunięcie starej drewnianej ramy nie będzie zbyt trudne - wystarczy wyciąć piłą kawałki profili bocznych i górnego, a następnie oderwać pozostałe części. Futryny mocowane na piankę można usunąć w całości - po oderwaniu opasek maskujących, przecinamy piankę nożem lub piłą na całym obwodzie i wyjmujemy.

Znacznie trudniej usunąć ościeżnicę metalową, która jest zakotwiona w ścianie. Ponieważ wykuwanie będzie pracochłonne i niekiedy może uszkadzać ścianę, lepszym rozwiązaniem jest wycięcie ościeżnicy przy pomocy szlifierki kątowej z tarczą do cięcia betonu. Cięcie trzeba prowadzić wzdłuż linii wyznaczającej wymiary otworu pod nową ościeżnicę (ok. 2 cm szerzej niż krawędź metalowej ramy).

Po usunięciu ramy, wymiary otworu muszą pasować do modułowych szerokości drzwi, które wynoszą 60, 70, 80, 90 lub 100 cm i są wymiarem w świetle przejścia między wewnętrznymi bokami ościeżnicy. Natomiast szerokość otworu w murze powinna być o co najmniej 10 cm większa i dopasowana do wymiaru zewnętrznego nowej ościeżnicy, z uwzględnieniem szczeliny montażowej o szerokości 1,5-2 cm z każdej strony.

Wysokość otworu drzwiowego ma się mieścić w granicach 205-210 cm, przy czym dopuszczalne jest nieznaczne skrócenie ościeżnicy, jeżeli konstrukcja skrzydła pozwala na jego podcięcie. Boki otworu po usuniętej ramie trzeba wyrównać nakładając np. klej gipsowy, który szybko twardnieje.

Do zmniejszenia otworu możemy się posłużyć paskami z płyty gipsowo-kartonowej przyklejonymi, nawet w kilku warstwach, klejem gipsowym. Przy wyrównywaniu, musimy zwrócić uwagę na zachowanie jednakowej szerokości otworu na całej wysokości ościeża i utrzymaniu pionu.

Najłatwiej usunąć drewnianą ościeżnicę mocowaną na piankę montażową. W przypadku ramy z metalu, która zabetonowana jest w ścianie, lepszym rozwiązaniem jest wycięcie jej przy pomocy szlifierki kątowej. (fot. Direct Floor)

Po wyrównaniu otworu drzwiowego (fot. po lewej), można przystąpić do osadzania nowej ościeżnicy (fot. po prawej) (fot. Direct Floor)

Przy osadzaniu ramy należy zwrócić uwagę, czy jest ustawiona w dobrym kierunku (fot. Porta/Soudal)

Następnie blokuje się ją w otworze drzwiowym klinami (fot. z lewej) i poziomymi rozpórkami (fot. z prawej). (fot. Porta/Soudal)

Sposoby montażu ościeżnicy

Sposób montażu ościeżnicy określa ich producent w dołączonej zazwyczaj instrukcji. Ościeżnice współpracujące z lekkimi drzwiami płycinowymi osadzane są najczęściej jedynie na piankę montażową, natomiast cięższe, np. z litego drewna, wymagają dodatkowego zamocowania za pomocą kołków rozporowych.

W obu wariantach przygotowanie ościeżnicy do montażu jest podobne, jedynie przy osadzaniu na kołki konieczne będzie wywiercenie otworów w ościeżnicy (lub wykorzystanie już istniejących) i zamocowanie z użyciem długich kołków do szybkiego montażu i osłonięcie ich ozdobną zaślepką.

Ościeżnice z litego drewna mocuje się przeważnie za pomocą kołków rozporowych (fot. Classen)

Szczelinę między ościeżnicą a ścianą należy wypełnić niskoprężną pianką montażową, a po wyschnięciu usunąć jej nadmiar za pomocą ostrego noża (fot. Classen)

Ogólne zasady montażu ościeżnicy

Poniższe czynności należy traktować jako ogólne zasady montażu ościeżnicy i mogą nieco się różnić od zaleceń producenta konkretnego modelu drzwi.

1. Sprawdzić wymiary ościeża i ewentualnie dopasować ościeżnicę na wysokość, odpowiednio ją skracając. Końce ramy od strony podłogi warto pokryć silikonem, dla ochrony przed wnikaniem wilgoci w czasie zmywania posadzki.
2. Zmontować ościeżnicę zgodnie z instrukcją dołączoną przez producenta. Wstawić ościeżnicę w otwór drzwiowy, licując ją z płaszczyzną ściany od strony zawiasów. Ramę przenosi się w pozycji pionowej, zwracając uwagę na to, aby nie nastąpiło rozchylenie dolnych jej końców.
3. Za pomocą klinów drewnianych zablokować ramę w otworze drzwiowym, ustalając jednocześnie pionowe jej ustawienie w płaszczyźnie ściany i otworu. Przed rozsuwaniem się dolnych końców ramy zabezpieczy deseczka o długości równej szerokości wewnętrznej ościeżnicy.
4. Założyć skrzydło drzwiowe i sprawdzić, czy drzwi zamykają się bez oporu i dobrze przylegają do ramy, po czym je zdemontować.
5. Wstawić trzy rozpórki regulowane na wysokości ok. 180, 110 i 30 cm, sprawdzając długą poziomnicą, czy boki ramy są równe. Jeśli nie mamy regulowanych rozpórek, możemy posłużyć się odpowiednio przyciętymi listwami rozpieranymi przy pomocy plastikowych klinów. Musimy wtedy zadbać o ochronę ościeżnicy przed zarysowaniem, podkładając np. kawałki tektury.
6. Zwilżyć delikatnie ścianki otworu drzwiowego, zaś szczelinę między ramą a ścianą równomiernie wypełnić niskoprężną pianką montażową.
7. Obciąć ostrym nożem nadmiar pianki i wstawić, równomiernie wsuwając, złożoną uprzednio opaskę regulowaną.
8. Zamontować zawiasy w skrzydle, założyć je na ramę i ewentualnie wyregulować ustawienie zawiasów.
9. Zamocować klamkę i szyldy ozdobne.
10. Szczeliny między opaską a ścianą wypełnić masą akrylową.

Po zawieszeniu nowego skrzydła drzwiowego, instaluje się zamek, klamkę i reguluje zawiasy. (fot. Fotolia)

Montaż ościeżnicy - na co zwrócić uwagę?

Podczas montażu ościeżnicy - oprócz przestrzegania ogólnych reguł - warto uwzględnić kilka wskazówek, które pozwolą uniknąć błędów:

• szczelina montażowa wokół ościeżnicy nie powinna być szersza niż 2-3 cm, a boki ościeża pokryte pyłem uniemożliwiającym dobre przyleganie pianki montażowej. Jeżeli otwór drzwiowy jest za szeroki, to nie wypełnia się szczelin większą ilością pianki, ale zwęża otwór. Najłatwiej uzyskamy to poprzez przyklejenie pasków z płyty gipsowo-kartonowej w jednej lub dwóch warstwach;
• niestaranny montaż ościeżnicy lub niedokładne jej ustawienie może spowodować przekoszenie wymiarów - między bokami nie będzie utrzymany kąt prosty. Sprawdzenie tylko poziomnicą prawidłowości jej ustawienia nie jest zbyt dokładne i powinniśmy skontrolować to dużym kątownikiem lub przez pomiar przekątnych (mają być jednakowe, z dopuszczalną różnicą 2 mm), czy zachowany jest kąt prosty pomiędzy bokami a poprzeczką;
• ościeżnice mocowane jedynie pianką montażową muszą być w czasie piankowania rozparte w trzech miejscach. Stosowane niekiedy piankowanie po założeniu drzwi może doprowadzić do odkształcenia ościeżnicy i uniemożliwić otwarcie drzwi. Taką technologię można wybrać jedynie w przypadku osadzania ramy na dyble, które nie pozwalają na jej deformację pod wpływem rozprężającej się pianki;
• jeśli ze względu na zbyt niski otwór drzwiowy rama i skrzydło wymagają skrócenia, to nie powinno być ono większe niż 3 cm. Większość skrzydeł ma wewnętrzną konstrukcję ramową i zwężenie lub nawet wycięcie dolnej poprzeczki może spowodować deformację. Niektórych typów ram i skrzydeł w ogóle nie przewidziano do skracania, ze względu na rodzaj wykorzystywanych zawiasów krytych;
• niedokładne wyrównanie tynku po obu stronach ościeża sprawi, że między ściana a opaską maskującą powstaną szpecące szczeliny, zaś w razie przyklejania maskownicy, jej zamocowanie nie będzie dostateczne. Dlatego przed montażem drzwi warto sprawdzić - przy użyciu długiej łaty - czy ściana po obu stronach ościeża jest równa i ewentualnie wyrównać ją gładzią gipsową;
• nadmierny opór przy otwieraniu czy domykaniu drzwi nie zawsze musi być spowodowany błędami montażu lub złą regulacją zawiasów. Niekiedy przyczyną jest różnica ciśnień powietrza w przegrodzonych nimi wnętrzach. Uszczelki drzwiowe nie pozwalają na szybkie wyrównanie ciśnienia (np. w pokoju ze szczelnymi oknami) i można odnieść wrażenie, że skrzydło obciera o ościeżnicę. Uchylenie okna pozwoli sprawdzić, czy właśnie to jest przyczyną trudności z otwieraniem drzwi.

Redaktor: Redakcja BudujemyDom