Rynny i odprowadzenie wody

(fot. Galeco)

Choć system rynnowy niewiele kosztuje w stosunku do ogólnych wydatków na wykonanie dachu, pełni ważne funkcje: chroni elewację przed zaciekami wody, a dom przed zawilgoceniem ścian. Jest więc niezbędny w prawie każdym domu. Budynki niskie, z daleko wysuniętymi okapami bądź kryte strzechą lub trzciną, mogą nie mieć orynnowania. Dobór systemu powinien uwzględniać wielkość i kształt dachu, kąt nachylenia połaci, a także sposób odprowadzenia wody deszczowej.

Matematyczne wyliczenia

W projektach domów najczęściej podawane są podstawowe wymiary orynnowania i miejsca zamontowania rur spustowych. Jeśli nie mamy takich informacji, należy poprosić o pomoc dekarza lub doradcę z firmy produkującej rynny.

 

By precyzyjnie dobrać rozmiar orynnowania, bierze się pod uwagę przewidywalną wielkość opadów występującą w danym rejonie oraz tzw. efektywną powierzchnię dachu (EPD). W dachach płaskich odpowiada ona powierzchni połaci dachowej natomiast w dachach spadzistych wylicza się ją ze wzoru:

 

EPD = (B+C/2) × L, gdzie:
B – połowa szerokości dachu
C – wysokość dachu w kalenicy
L – długość dachu.

 

Wynik obliczeń porównuje się z wydajnościami systemów rynnowych dostępnych na rynku (producenci podają w katalogach tabele informujące, jaką powierzchnię może odwodnić dana rynna) i wybiera odpowiedni rozmiar orynnowania.

 

Ważne jest, aby w jego doborze wziąć pod uwagę miejsce w jakim przewidziany jest spust, czyli miejsce, w którym woda z rynny przechodzi do rury spustowej. Najlepszy rezultat osiągany jest przy centralnym usytuowaniu spustu (na środku rynny) albo montując dwie rury spustowe na końcach rynny. Średnicę rur spustowych i przekrój rynien określa się, przyjmując, że 1 m2 rzutu poziomego odwodnionej połaci wymaga 0,8–1 cm2 przekroju rynny. Jeśli dachy nie mają koszy – wklęsłych połączeń dwóch połaci dachowych – liczbę tę można zmniejszyć do 0,5 cm2 na 1 m2 rzutu połaci.

 

Joanna Dąbrowska

Ciąg dalszy artykułu w wydaniu papierowym miesięcznika Budujemy Dom 4/2011