- Jak zabezpieczyć pochyłości terenu przed osuwaniem?
- Co to są skarpy zbrojone i jak je zbroić?
- Co to są ściany oporowe i kiedy je stosować?
- Gdzie i kiedy stosować opaski brzegowe?
Zabezpieczenia powierzchniowe pochyłości na działce
To najczęściej stosowanych sposób ochrony skarp przed osuwaniem, przeznaczony zwłaszcza do powierzchni o stosunkowo niewielkim nachyleniu. Jego działanie polega na utworzeniu stabilnego pokrycia, które zapobiegnie ześlizgiwaniu się i zmywaniu cząstek gruntu np. w wyniku opadów.
Najprostszą formą takiego zabezpieczenia będzie obsadzenie powierzchni roślinnością dobraną odpowiednio do rodzaju podłoża, nachylenia skarpy jak i wymagań estetycznych czy zabiegów pielęgnacyjnych.
Przy niewielkich kątach spadku i zapewnieniu systematycznego nawadniania na niewielkiej skarpie wystarczy zasiać trawę po uprzednim rozłożeniu odpowiedniego podłoża gruntowego. Trawy mają jednak płytki system korzeniowy, co w skrajnych przypadkach może przy nieprzepuszczalnym podłożu doprowadzić do zmycia darni w przy bardzo intensywnych opadach.
Pewniejsze naturalne zabezpieczenie - nawet na większych pochyłościach - zapewni obsadzenie skarpy roślinami głęboko korzeniącymi się i płożącymi, które zapewnią podziemną i naziemną stabilizację gruntu. Do wyboru jest wiele gatunków roślin różniących się wyglądem i wymaganiami glebowymi np. odmiany jałowców płożących, trzmielina czy bluszcz.
Przy większych nachyleniach brzegi skarpy wymagać będą oporowania w formie otaczającego muru, co zabezpieczy przed podmywaniem podstawy skarpy.
Skośne powierzchnie skarp mogą być również stabilizowane poprzez użycie pokryć w formie siatek, krat czy ażurowych segmentów ułożonych luźno bądź kotwionych w podłożu. Z reguły uzupełniają one zabezpieczenie roślinne na dużych pochyłościach i powierzchniach z łatwo wymywanych gruntów.
Skarpy zbrojone
Skarpy przenoszące obciążenie od obiektów posadowionych na ich szczycie lub np. obciążeń drogowych, wymagają zastosowania stabilizacji nie tylko powierzchniowej, ale również strukturalnej. Stabilizacja taka zależnie od tego czy skarpa jest naturalna czy dopiero będzie tworzona, stosowane są odmienne metody, choć mogą być wykorzystywane równocześnie.
Na skarpach i wzniesieniach istniejących np. w terenach górskich stabilizację z reguły zapewnia palowanie tworzone poprzez wiercenie otworów w gruncie w określonym projektowo rozmieszczeniu i utworzeniu tam żelbetowych słupów. Natomiast przy budowie nowych skarp, nasypów najczęściej stosowana metodą stabilizacji jest utworzenie warstwowego zbrojenia poziomego z użyciem geosiatki lub geokraty z tworzywa sztucznego - głównie polietylenu wysokiej gęstości PEHD.
Siatka po rozłożeniu przysypywana jest gruntem, który następnie zostaje zagęszczony i w planowanej odległości układana się kolejna warstwa zbrojenia. Jako materiał zasypowy wykorzystywany jest grunt rodzimy lub nawożony o wymaganych parametrach geotechnicznych.
Ściany oporowe
W miejsca, gdzie ze względów technicznych czy architektonicznych nie można utworzyć skarpy, ochronę przed osuwaniem się gruntu zapewniają pionowe ściany oporowe o pełnej wysokości lub pełniące jedynie funkcję zabezpieczenia do dolnego odcinka skarpy o znacznym nachyleniu.
W otoczeniu niewielkich obiektów ścianę oporową wzdłuż np. dojścia czy dojazdu wzdłuż wzniesienia, można utworzyć z prefabrykowanych płyt żelbetowych w kształcie litery L dostępnych o różnych wysokościach.
Prefabrykaty takie ustawione na ustabilizowanym podłożu wzdłuż wyznaczonej linii i wystarczy zasypać je gruntem od strony nachylenia a złącza między nimi wypełnić dekoracyjną fugą silikonową, a gładkie powierzchnie ze zukosowanymi krawędziami nie wymagają wykończenia.
Innym sposobem na utworzenie dekoracyjne ściany oporowej o dowolnej linii nachylenia np. wzdłuż zjazdu do garażu będzie wykorzystanie do jej budowy dekoracyjnych pustaków betonowych, które umożliwiają również wstawienie zbrojenia osadzonego w podłożu. Można też dodatkowo zastosować wariant stabilizacji gruntu z użyciem geokrat jako zbrojenia warstwowego, które będą połączone z elewacja i znacząco napór gruntu na jej powierzchnie.
Przy takim rozwiązaniu wysokość muru oporowego może być mniejsza niż poziom otaczającego gruntu, który w górnej części będzie tworzyć odpowiednio nachyloną skarpę.
Przy niewielkiej wysokości skarpy np., wokół przydomowego tarasu ziemnego i powierzchniowej stabilizacji jego powierzchni u jej podstawy należy utworzyć niski murek oporowy, który zapobiegnie jej rozmywaniu.
Zależnie od stylizacji otoczenia można go utworzyć w formie palisady wykonanej z betonowych tralek, kamienia naturalnego czy betonowego obrzeża.
Użycie tralek pozwala na łatwe utworzenie dowolnego zarysu opaski, a ich wykorzystanie przy odpowiednio dużej długości posłuży do tworzenia schodów na gruntowej skarpie tworząc ściankę oporową w formie podstopnicy dla każdego stopnia pokrytego np. z kostką brukową czy płytami betonowymi.
Opaski brzegowe
Brzegi gruntu stykające się dowolnym zbiornikiem wody (stawem czy oczkiem wodnym) tworzą zawsze niewielkie nachylenie, a ruch wody wywołany np. wiatrem powoduje jego rozmywanie.
Dlatego w zagospodarowanych zbiornikach tworzy się opaski brzegowe stabilizujące grunt i ułatwiające dostęp.
Forma i materiały wykorzystane do tego celu uzależnione będą od wielkości i sposobu użytkowana zbiornika wodnego i mogą obejmować całość lub tylko część obwodu.
Tradycyjnym sposobem stabilizacji brzegów będzie użycie naturalnych materiałów w postaci faszyny pozyskiwanej najczęściej z wikliny lub wierzby i ukształtowanej w formie, tzw. kiszki - wiązki gałązek i pędów związanych drutem o długości nawet kilku metrów. Rozmieszczone regularnie kołki drewniane wbite w dno zapewniają stabilność obrzegowania.
W oczkach wodnych ze sztucznie utworzoną misą denną, brzegi zbiornika utwardza się betonem tworząc skośne ścianki podwodne, co zapewnia stabilne oparcia dla opaski brzegowej pokrytej np.: płytami betonowymi, kostka czy egzotycznym drewnem.
Autor: Redakcja BudujemyDom
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcie główne: F.P.U.H. JONIEC®
Dodaj komentarz