- odcinki poziome muszą mieć przynajmniej 2% spadku (2 cm na długości 1 m) w kierunku odpływu;
- rury powinny być prowadzone z jak najmniejszą liczbą załamań;
- odcinki o kącie załamania ok. 90°, zwłaszcza w miejscach trudno dostępnych, powinno się składać z dwóch kolan o kącie załamania 45° (nie należy ich zastępować jednym kolanem o załamaniu pod kątem prostym);
- średnica rur nie powinna się zmniejszać w kierunku odpływu – w takim kierunku możliwa jest tylko zmiana średnicy na większą;
- długość odgałęzień prowadzących do pionu nie powinna przekraczać 3 m, a jeśli gdzieś nie można spełnić tego warunku, na końcu odgałęzienia trzeba zamontować dodatkowy zawór napowietrzający.
Po wstępnym ustaleniu przebiegu instalacji demontuje się prowizoryczne połączenia i w kielichach umieszcza uszczelki. Ostateczny montaż rozpoczyna się od połączenia rur w miejscu, w którym instalacja wewnętrzna łączy się z siecią zewnętrzną. Jeśli sieć zewnętrzna wykonana jest z rur żeliwnych, w przejściu z nowej instalacji tworzywowej stosuje się specjalny łącznik, umożliwiający połączenie jej z żeliwnym kielichem. Przed założeniem łącznika wnętrze kielicha wymaga oczyszczenia, a jeśli są w nim głębokie wżery korozyjne – wypełnienia i wyrównania ich żywiczną pastą uszczelniającą.
Montaż połączeń polega na wciśnięciu tzw. bosego końca rury czy kształtki w kielich drugiego elementu. Przed połączeniem wnętrze uszczelki oraz koniec rury smaruje się płynem poślizgowym (np. mydłem lub płynem do naczyń).
a) | b) |
c) | d) |
Odcinanie rur (a), fazowanie rur (b), przygotowanie połączenia (c), wykonanie połączenia (d). Wymieniając rury instalacji wod-kan, powinniśmy się zdać na pomoc fachowca (fot. KAN) |
Uwaga! Nie wolno stosować żadnych smarów czy tłuszczów, gdyż działają na uszczelkę niszcząco.
Rury, które wymagają skrócenia, fazuje się na obciętym końcu pod kątem 30°. Krawędź i powierzchnia stożkowa powinny być gładkie i równe na całym obwodzie. Głębokość osadzenia końca rury w kielichu zaznacza się tak, aby w złączu zachowany był ok. 5-milimetrowy luz od czoła rury do dna kielicha.
Poziome i pionowe odcinki rur mocuje się do podłoża za pomocą specjalnych obejm:
- w pionie i w pobliżu miejsc osadzenia trójników – w odstępach ok. 3 m,
- w poziomie oraz w miejscach podłączenia odpływów z przyborów sanitarnych – w odstępach ok. 1,5 m.
Przed ostatecznym zakryciem rur ekranami czy tynkiem wskazana jest kontrola szczelności instalacji kanalizacyjnej. Próba odprowadzenia wody z poszczególnych przyborów pozwoli na wykrycie ewentualnych przecieków w strefie „wodnej” przekroju rury. Oprócz wycieku wody, nieszczelna instalacja może powodować wydostawanie się nieprzyjemnych zapachów. W razie podejrzenia awarii jakiegoś odcinka należy go rozebrać i zmontować na nowo.
Zdaniem naszych Czytelników
Gość danuta.banaszyk1@neostrada.pl
04 Jan 2009, 21:08
jestem zadowolona z tak opisanym tematem