Drugi rodzaj to deski klejone warstwowo. Ich rdzeń tworzą małe deszczułki z miękkiego drewna. Od spodu pokrywa je warstwa mocnej sklejki o układzie słojów poprzecznym w stosunku do nich (warstwa odprężająca), od góry - kilkumilimetrowej grubości warstwa twardego drewna szlachetnego. Wspólną cechą tych rodzajów elementów są względnie duże wymiary.
Przy szerokości kilkunastu centymetrów panele mają długość około metra, deski klejone warstwowo nawet kilka metrów. Ponadto i jedne, i drugie mają na bokach uformowane wpusty i wypusty (łączenie "na własne pióro"). Skleja się je lub łączy zatrzaskowo jedne z drugimi, ale nie mocuje do podłoża. Powstaje wyżej wspomniana posadzka pływająca.
Deszczułki parkietu czy zespoły lamelek mozaiki nie tylko łączy się wzajemnie, ale także przykleja do podłoża. Wobec niewielkich wymiarów tych elementów powstaje między nimi dużo szczelin, a to umożliwia ich kurczenie się i rozszerzanie bez powstawania szkodliwych naprężeń.
Pojawienie się nowoczesnych podkładów podłogowych i materiałów klejących sprawiło, że bez obawy o nadmierne naprężenia można w ten sposób mocować także elementy większe, nawet deski podłogowe z drewna mało podatnego na zmiany wymiarów - przede wszystkim niektórych gatunków egzotycznych.
Redakcja BD
fot. otwierająca: Barlinek
Dodaj komentarz