- W jakich instalacjach wykonuje się połączenia gwintowane rur?
- Na czym polega łączenie rur na wcisk?
- Co to są połaczenia zaciskane w instalacjach hydraulicznych?
- W jakich instalacjach stosuje się połączenia zaprasowywane?
Połączenia gwintowe
To najstarsza metoda wykorzystywana przy montażu instalacji hydraulicznych i gazowych, której bezsprzeczna zaleta jest możliwość wielokrotnego rozmontowywania u ponownego składania takich instalacji. Ten rodzaj połączeń stosowany jest przy wykorzystaniu rur stalowych, których łączone końce wymagają pracochłonnego gwintowania, ale uzyskane połączenia cechuje wyjątkowo wytrzymałość na obciążenia jak i wysoką temperaturę. Obecnie rurowe połączenia gwintowane stosowane są jedynie w instalacjach przeciwpożarowych, ale złącza na gwint dominują we wszystkich podłączeniach do urządzeń, osprzętu czy armatury.
Znormalizowane złącza gwintowane do instalacji rurowej wykonywane są jako gwinty Whitwortha o wymiarach calowych i oznaczanych jako gwinty typu R. W instalacjach wewnętrznych wykorzystuje się złącza gwintowane w zakresie wymiarów 3/8 cala do 2 cali, a równoważne metryczne średnice rur z innych materiałów odpowiadają średnicom (w przybliżeniu) 12 mm do 50 mm. Przykładowo gwinty R1/2” odpowiadają średnicy nominalnej rur PE 16 mm.
Ponieważ rury inne niż stalowe nie mogą być gwintowane, producenci oferują bogaty asortyment złączek zakończonych gwintem zewnętrznym lub wewnętrznym dostosowanych do zespolenia z rurami z różnych materiałów i w różnych technologiach.
Połączenia na wcisk
Ten system połączeń rurowych wykorzystywany jest w bezciśnieniowych instalacjach kanalizacyjnych, w których za stabilność i szczelność złącza odpowiada odpowiednio wyprofilowania uszczelka wargowa. Są to połączenia kielichowe, w których bosy koniec rury osadza się w kielichu z uszczelką na określoną głębokość. W wewnętrznych instalacjach kanalizacyjnych używane są rury o średnicach od 32 mm do 160 mm, a połączenia te są łatwo rozbieralne.
Łącząc rury bez ich przycinania pokrywamy uszczelkę i końcówkę rury płynem poślizgowym, zaznaczamy flamastrem głębokość osadzenia (ok. 0,5-1,0 cm mniejszą niż głębokość kielicha) u osiowo wciskamy rurę. Końce rur przecinanych przed wstawieniem w złączkę należy zukosować pod kątem ok. 30° W przypadku połączeń kątowych można dowolnie obracać jego części uzyskując właściwe położenie.
System kanalizacji wewnętrznej COMFORT. (fot. Pipelife)
Na skomplikowanych odcinkach instalacji przed jej ostatecznym zmontowaniem, warto przeprowadzić wstępną przymiarkę po wyjęciu uszczelek. Umożliwi to swobodną korektę połączeń i dobór optymalnego zestawienia kształtek i długości odcinków rur zapewniający wymagany spadek.
W razie potrzeby istnieje też możliwość wcinki w istniejące orurowanie i utworzenie np. dodatkowej odnogi bez naruszania pozostałej części instalacji. Po wyznaczeniu miejsca osadzenia trójnika wycinamy dość znaczny odcinek rury, wstawiamy z jednej strony trójnik a z drugiej umieszczamy dopasowany odcinek rury z nałożoną mufą, która zapewni połączenie ze starą instalacja.
Połączenia zaciskane
To jeden z najwygodniejszych do montażu sposobów połączeń rurowych, który nie wymaga użycia specjalistycznych narzędzi. Stosowany jest do popularnych rur warstwowych typu PEX-Al.-PE, polietylenowych PE (do zimnej wody) oraz rur miedzianych. Połączenie powstaje w wyniku zaciśnięcia sprężystej tulei na rurze w wyniku dokręcenia nakrętki.
Złącza te gwarantują dostateczną szczelność na orurowaniu nieobciążonym i łatwo dostępnym, a w praktyce stanowią jeden z podstawowych systemów połączeń instalacji umożliwiając również jej demontaż i ponowny montaż.
Złączki zaciskane na rurach warstwowych montujemy w następujący sposób: wewnętrzna krawędź rury trzeba sfazować, co ułatwi wciśnięcie jej z złączkę z pierścieniami uszczelniającymi. Przed złożeniem koniec rury należy pokryć płynem poślizgowym i zaznaczyć flamastrem zalecaną przez producenta głębokość wsunięcia rury w złączkę. Na rurę zakładamy nakrętkę oraz pierścień zaciskowy, a po wciśnięciu rury na zaznaczoną głębokość, dokręcamy nakrętkę zaciskową ręką bądź kluczem i połączenie jest gotowe.
Połączenia zaprasowywane
Ten rodzaj połączeń stosunkowo niedawno zyskał popularność. Połączenia tego typu dopuszczone są do zakrywania konstrukcyjnego poprzez umieszczanie ich w elementach betonowych np., wylewek podłogowych. Systemowe złączki różnych producentów pozwalają na łączenie rur tworzywowych (głównie PEX-Al.-Pe), miedzianych a także kalibrowanych ze stali węglowej i nierdzewnej. Do wykonania połączeń niezbędna jest praska wywołująca nacisk rzędu nawet kilku ton z napędem ręcznym hydraulicznym lub elektrycznym.
Mechanizm zaciskowy może być wyposażany w szereg wkładek dostosowanych do rodzaju złączy jak i ich średnicy zgodnie z zaleceniami producenta systemu. Popularne wkładki zaciskowe do rur typu PEX oznaczane są jako U lub TH, a do stali miedzi maja symbole V lub M.
Technika wykonywania połączeń polega na wstawieniu końca rury na odpowiednia głębokość do złączki, założeniu zaciskarki i i uruchomieniu mechanizmu powodującego zaprasowania połączenia, które uszczelniane jest przez pierścień odpowiedni dla rodzaju przepływającego medium.
Redaktor: Redakcja BudujemyDom
fot. otwierająca: Uponor
Dodaj komentarz